رابطه ویژگی های شخصیتی والدین با خوش‌بینی و مهارت‌ ارتباطی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ویژگی­های شخصیتی  والدین با خوش‌بینی و مهارت‌ ارتباطی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان پسر پایه‌ی ششم مقطع ابتدایی شهر قاین (509 نفر) بودند. در این پژوهش، از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای استفاده شد. به این صورت که از بین دانش آموزان پایه ششم مقطع ابتدایی شاغل به تحصیل، به کمک جدول کرجسی و مورگان تعداد 200 دانش‌آموز به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه مهارت‌های ارتباطی شلاین و جرابک (2004)، ویژگی‌های شخصیتی نئو کاستا و مک کرا (1983) و خوش‌بینی شییر و کارور (1985) اطلاعات لازم جمع‌آوری گردید و جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد بین ویژگی‌های شخصیتی والدین، خوش بینی و مهارت‌ ارتباطی دانش آموزان رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد در ضمن کلیه مؤلفه‌های ویژگی‌های شخصیتی والدین پیش‌بینی کننده قوی برای خوش‌بینی و مهارت‌ارتباطی دانش آموزان می‌باشند. بنابراین به‌منظور ارتقاء و بهبود تعاملات خانوادگی و رابطۀ والد ـ فرزند برنامه‌های آموزشی خاصی باید ترتیب داد و از به وجود آمدن بدبینی و اثرات جانبی آن در نوجوانان ممانعت به عمل آورد.